Söz konusu insan ilişkileri olduğunda ihmal ya da suistimal edilme, yalana maruz kalma, reddedilme, ya da ihanete uğrama riski herkes için geçerlidir. Böyle bir durumda bizi inciten birini affetmekte güçlük çektiğimiz gibi, öfkemize ve kırgınlığımıza tutunup içimizdeki güvensizlik duygusunu besleyip büyütürüz. Çoğunlukla da birini affedebilmek için o kişinin özür dilemesi ya da pişmanlığını dile getirmesini bekleriz. Suçlu tarafın pişmanlık ya da suçluluk hissetmediği, bunu ifade etmediği durumlarda karşıdakini bağışlamanın anlamsız olduğunu düşünürüz. Oysa, affetmek karşıdakinden çok kendi iyiliğimize yönelik bir adımdır.
Affetmek Unutmak Ya Da Onaylamak Anlamına Gelmez
Bilimsel araştırmalar, süregelen öfke, kızgınlık ve düşmanlığın fiziksel ve zihinsel sağlığa olan olumsuz etkilerine ilişkin bulgular ortaya koyuyor. Bu olumsuz duygulardan vazgeçmek, bizi inciten, haksızlık eden ya da sevdiğimiz birine zarar verenlere şefkat veya acıma duygusu geliştirmek zordur. Güç olsa da bağışladığımızda, düşmanlık duygusunu hafifletir, böylece acımızı ve öfkemizi taze tutan ve sağlığımızı bile kötü etkileyebilen olumsuz duyguların esaretinden kendimizi kurtarmış oluruz. Hatta bağışladığımızdan karşıdakinin haberinin olup olmaması bile önemli değildir. Bağışlamak, tutunduğumuz olumsuz hislerin bize hükmetmesini reddetmektir.
Öfke Hissetmeniz Normaldir
Özellikle bir başkası sevdiğimiz birini incittiğinde, özellikle de adli suç teşkil eden durumlarda suçluya karşı öfke hissetmek çok normaldir. Bu öfkenin haklı sebepleri, sosyal düzenin korunması ve adaletle ilgili evrimsel nedenleri vardır. Kızgın hissetmek de geçici olarak iyi hissettirir. Ancak uzun vadede, kontrol edilmeyen öfke çoğu zaman size yapılan yanlışlar üzerinde çok fazla düşünmenize ve zihninizi bu olumsuz düşüncelerle çok fazla meşgul etmenize yol açar; bu da öfkenize dair anıları güçlü tutar. Öfkenizi ve başına gelenleri zihinsel olarak ne kadar az düşünür ve ayrıntılandırırsanız, zihniniz size olanları o kadar az hatırlatacaktır. Kızgın hissettiğinizi fark ettiğinizde, durun ve öfkenizi kabul edin, kendinize kızgın hissetmeye hakkınız olduğunu söyleyin ama kendinize mutlaka şunu da sormayı unutmayın: “Öfkemi sürdürüp, zihnimde beslemeye devam etmenin bana uzun vadede ne faydası dokunur?”
