Dünya Savaşı'na (1914–1918) kadar egemen olan uzun saç tuvaletinin yerini, Amerika'dan gelen kısa saç modası ''alagarson'' aldı. Bu saç, düzenli bir bakım ve uzmanca bir kesim gerektiriyordu.
1782 yılında Marcel Grateau, ondülasyonu buldu. Bu kısa zamanda yayıldı ve çeşitli biçimleme olanakları geliştirdi.
K. Nesser’in bulduğu (1906) sıcak perma ve Josef Mayer’in düz bigudisi büyük yenilikler getirdi. Kimyasal ürünler, kuaförlük mesleğine yeni olanaklar verdi.
Greteau, bir gün tesadüfen saç yaparken saçı normal olarak yuvarlak ayağın değil de yüksek ayağın kenarının üzerine koydu. Sonuçta oyuk, derin, doğal bir dalga çıktı. Ondüle demirinin yerini bugün ondüle çubuğu aldı.
1900 yılından sonra teknikle birlikte birçok olanak gelişti. Karl Ludwig Nessler, Londra'da sıcak permayı uyguladı ancak Amerika’da üne kavuştu. Bir aletle saçlar, dik cıvatalara sarıldı. Bir küllü suyla ıslatıldıktan sonra saçlar, ısıtıcılarla kaynatıldı. Lastik örtüler, başın yanmasını engelledi.
1924 yılında Ö. Josef Mayer, Nessler'in "spiral sarması"nın yerine bugünkü düz sarmayı getirdi. Tek bozukluk saçı koruma yüzünden diplerinin uzun kalmasıydı.
1920 yılında kıvırcık uzun saç, bir el suyu perması ile biçimlendi.
Fransız Thıllay ve Hugo, ilk kez hidrojen peroksitle saç rengini açtılar.
Schwarzkopf, 1933 yılında ilk alkalisiz şampuan (nonalkali) çıkardı.
1941 yılında bir Amerikan firması, alkalili amonyum thiogliykolat temelinde bir soğuk perma patenti çıkardı.
1947 yılında Schwarzkopf, Almanya'daki ilk soğuk permayı çıkardı.
1947 yılında Wella ilk soğuk permayı (onaltherma) piyasaya sundu.
1950 yılında krem biçimli oksidasyon boyalarını çıkardı.
Kaynak: Kuaförlüğün Tarihsel Gelişimi
